تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20

در جهانی که فناوری بلاکچین هر روز افق‌های جدیدی را فتح می‌کند، استانداردهای توکن به مثابه ستون‌هایی هستند که سازگاری و نوآوری را در این اکوسیستم تضمین می‌کنند. دو نام برجسته در این عرصه، BEP-20 و ERC-20، نه تنها پایه‌های اصلی ایجاد توکن‌های دیجیتال را تشکیل می‌دهند، بلکه هر یک هویت و کاربرد خاص خود را دارند. این مقاله با نگاهی به تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20، شما را به سفری دعوت می‌کند تا ویژگی‌ها، قابلیت‌ها و تمایزهای این دو استاندارد را کشف کنید. اگر به دنبال درک دقیق‌تر این فناوری‌ها و انتخاب هوشمندانه برای پروژه‌های خود هستید، این راهنما با جزئیاتی بی‌نظیر در انتظارتان است.

استاندارد BEP-20: هسته فنی بایننس اسمارت چین

استاندارد BEP-20، که به عنوان پیشنهاد تکاملی بایننس اسمارت چین (Binance Smart Chain Evolution Proposal 20) شناخته می‌شود، چارچوبی دقیق برای طراحی و مدیریت توکن‌ها در شبکه BSC ارائه می‌دهد. این استاندارد، که در سال 2020 معرفی شد، به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد توکن‌های قابل تعویض (fungible) را با انعطاف‌پذیری بالا ایجاد کنند. از انتقال دارایی‌ها گرفته تا مدیریت عرضه و تأیید مالکیت، BEP-20 مجموعه‌ای از قوانین و توابع را تعریف می‌کند که عملکرد یکپارچه توکن‌ها را در اکوسیستم BSC تضمین می‌کند.

ویژگی‌های برجسته BEP-20

• سازگاری بین شبکه‌ای: BEP-20 به شکلی طراحی شده که با استاندارد ERC-20 هم‌راستا باشد و مهاجرت توکن‌ها بین BSC و اتریوم را ساده‌تر کند.
• هزینه‌های بهینه: استفاده از مکانیزم اجماع Proof of Staked Authority (PoSA) در BSC، کارمزد تراکنش‌ها را به حداقل می‌رساند.
• سرعت پردازش: با زمان بلاک حدود 3 ثانیه، تراکنش‌ها در این شبکه با سرعت چشمگیری تأیید می‌شوند.
• انعطاف‌پذیری بیشتر: قابلیت‌هایی مانند مینت (ایجاد توکن جدید) و برن (سوزاندن توکن) به صورت پیش‌فرض در این استاندارد گنجانده شده‌اند.

BEP-20  با این ویژگی‌ها، به ابزاری کارآمد برای پروژه‌هایی تبدیل شده که به دنبال کاهش هزینه‌ها و افزایش سرعت هستند. اما برای درک جایگاه واقعی آن، باید آن را در کنار ERC-20 قرار دهیم و تفاوت‌هایشان را موشکافی کنیم. در ادامه، به سراغ استاندارد رقیب می‌رویم تا زمینه‌ای برای تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20 فراهم شود.

این بخش ابتدایی، پایه‌ای برای شناخت BEP-20 ایجاد کرد. در قسمت بعد، به استاندارد ERC-20 و مشخصات آن خواهیم پرداخت تا مقایسه‌ای جامع‌تر در دسترس قرار گیرد.

استاندارد : ERC-20 پایه‌ای برای توکن‌های اتریوم

استاندارد ERC-20، که مخفف Ethereum Request for Comments 20 است، به عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین چارچوب‌های ایجاد توکن در بلاکچین اتریوم، نقشی محوری در اکوسیستم مالی غیرمتمرکز ایفا می‌کند. این استاندارد، که در سال 2015 توسط فابیان فوگلستلر پیشنهاد شد، مجموعه‌ای از قوانین و توابع را تعریف می‌کند که توکن‌های قابل تعویض را قادر به تعامل یکپارچه با کیف‌پول‌ها، صرافی‌ها و قراردادهای هوشمند می‌سازد. تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20 بدون شناخت عمیق ERC-20 ناقص خواهد بود، زیرا این استاندارد معیاری برای بسیاری از بلاکچین‌های دیگر، از جمله BEP-20، بوده است.

ویژگی‌های کلیدی ERC-20

• توابع اصلی: استاندارد ERC-20 شش تابع اجباری را شامل می‌شود:

• : totalSupply کل عرضه
• balanceOf : موجودی آدرس
• :transfer انتقال
• :transferFrom انتقال از طرف شخص دیگر
• :approve تأیید هزینه
• :allowanceمیزان مجاز برای هزینه

• انعطاف‌پذیری اختیاری: پارامترهایی مانند نام توکن، نماد، و تعداد اعشار در این استاندارد اختیاری هستند، که به توسعه‌دهندگان آزادی بیشتری می‌دهد.
• پشتیبانی گسترده: به دلیل قدمت و محبوبیت اتریوم، توکن‌های ERC-20 در اکثر صرافی‌ها و کیف‌پول‌ها پشتیبانی می‌شوند.
• امنیت بالا: شبکه اتریوم با مکانیزم اجماع اثبات سهام (Proof of Stake) پس از ارتقای مرج (The Merge)، سطح بالایی از امنیت را ارائه می‌دهد.

ERC-20 به دلیل سازگاری با ماشین مجازی اتریوم (EVM) و پذیرش گسترده، به استانداردی پیشرو تبدیل شده است. با این حال، هزینه‌های بالای گس (کارمزد تراکنش) و سرعت نسبتاً پایین‌تر شبکه اتریوم در مقایسه با رقبا، زمینه‌ساز ظهور استانداردهایی مانند BEP-20 شد. برای درک دقیق‌تر تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20، در بخش بعدی به مقایسه مستقیم این دو می‌پردازیم.

مقایسه تفاوت‌های ساختاری و عملکردی

برای توسعه‌دهندگانی که در پی انتخاب استاندارد مناسب برای پروژه‌های بلاکچینی خود هستند، درک دقیق تفاوت‌های فنی بین BEP-20 و ERC-20 حیاتی است. این بخش، که یکی از مهم‌ترین بخش‌های تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20 محسوب می‌شود، به بررسی عمیق مشخصات ساختاری، توابع برنامه‌نویسی، و عملکرد این دو استاندارد می‌پردازد. با توجه به اهمیت این موضوع در طراحی قراردادهای هوشمند و بهینه‌سازی پروژه‌ها، توضیحات با جزئیات فنی و مثال‌های کاربردی ارائه می‌شوند تا راهنمایی جامعی در اختیار خوانندگان قرار گیرد.

ساختار و توابع برنامه‌نویسی

هر دو استاندارد BEP-20 و ERC-20 برای تعریف توکن‌های قابل تعویض طراحی شده‌اند، اما تفاوت‌های ظریفی در ساختار و توابع آن‌ها وجود دارد که بر عملکرد تأثیر می‌گذارد.

• توابع اجباری و اختیاری:
  استاندارد ERC-20 شامل شش تابع اجباری (totalSupply, balanceOf, transfer, transferFrom, approve, allowance) و سه پارامتر اختیاری (نام، نماد، تعداد اعشار) است. این ساختار ساده اما قدرتمند، انعطاف‌پذیری بالایی را برای توسعه‌دهندگان فراهم می‌کند. در مقابل، BEP-20 این توابع را به ارث می‌برد، اما قابلیت‌های اضافی مانند getOwner (برای شناسایی مالک قرارداد) و توابع مدیریت پیشرفته‌تر مانند mint و burn را به صورت پیش‌فرض ارائه می‌دهد. این افزونه‌ها، BEP-20 را برای پروژه‌هایی که نیاز به کنترل پویا بر عرضه توکن دارند، مناسب‌تر می‌سازد. برای مثال، یک پروژه DeFi می‌تواند با استفاده از تابع burn در BEP-20، عرضه توکن را به صورت خودکار کاهش دهد تا ارزش آن را افزایش دهد.
• سازگاری با قراردادهای هوشمند:
  هر دو استاندارد با ماشین مجازی اتریوم (EVM) سازگار هستند، اما BEP-20 بهینه‌سازی‌هایی برای شبکه بایننس اسمارت چین (BSC) دارد. برای نمونه، قراردادهای BEP-20 از مدل گس BSC بهره می‌برند که هزینه‌های محاسباتی را کاهش می‌دهد. در یک آزمایش واقعی، اجرای یک قرارداد هوشمند پیچیده در BSC ممکن است تنها 0.0005 BNB (تقریباً 0.25 دلار) هزینه داشته باشد، در حالی که همان قرارداد در اتریوم می‌تواند 50 دلار یا بیشتر گس مصرف کند. این تفاوت در تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20 نشان‌دهنده برتری BEP-20 در پروژه‌های حساس به هزینه است.
• مدیریت خطاها:
  ERC-20 در نسخه‌های اولیه خود با مشکلاتی مانند عدم اطلاع‌رسانی کافی در صورت شکست تراکنش‌ها مواجه بود، که منجر به استانداردهای جدیدتر مانند ERC-223 شد. BEP-20، که از ERC-20 الهام گرفته، این مشکلات را تا حدی برطرف کرده و با ارائه پاسخ‌های دقیق‌تر در توابع انتقال، تجربه توسعه‌دهندگان را بهبود بخشیده است.

عملکرد در شبکه‌های میزبان

تفاوت‌های عملکردی بین این دو استاندارد تا حد زیادی به شبکه‌های میزبان آن‌ها (اتریوم برای ERC-20 و BSC برای BEP-20) وابسته است.

• سرعت و مقیاس‌پذیری:
  BSC با زمان بلاک 3 ثانیه‌ای و مکانیزم اجماع Proof of Staked Authority (PoSA)، مقیاس‌پذیری بالاتری نسبت به اتریوم ارائه می‌دهد، که زمان بلاک آن حدود 13 ثانیه است. این اختلاف در برنامه‌هایی مانند صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) که نیاز به تأیید سریع دارند، حیاتی است. برای مثال، یک سواپ توکن در پنکیک‌سواپ (BEP-20) معمولاً در کمتر از 5 ثانیه تکمیل می‌شود، در حالی که در یونی‌سواپ (ERC-20) ممکن است 20 ثانیه یا بیشتر طول بکشد.
• امنیت و غیرمتمرکزسازی:
  اتریوم با شبکه‌ای متشکل از هزاران نود و مکانیزم اثبات سهام، سطح بالاتری از غیرمتمرکزسازی و امنیت را ارائه می‌دهد. در مقابل، BSC با 21 نود اعتبارسنج، تا حدی متمرکزتر است، که می‌تواند خطر حملات هماهنگ را افزایش دهد. این موضوع برای پروژه‌هایی که امنیت را در اولویت قرار می‌دهند، یک نکته کلیدی در تصمیم‌گیری است.

تطبیق‌پذیری و مهاجرت

یکی از جنبه‌های جذاب BEP-20، توانایی آن در تطبیق با توکن‌های ERC-20 است. توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از پل‌های بلاکچینی (مانند Binance Bridge)، توکن‌های خود را بین این دو شبکه منتقل کنند. برای مثال، توکن USDT هم در قالب ERC-20 و هم BEP-20 موجود است، و کاربران می‌توانند بسته به نیاز خود (سرعت یا امنیت) بین آن‌ها جابه‌جا شوند. این تطبیق‌پذیری، نتیجه طراحی هوشمندانه BEP-20 است که از ERC-20 الگوبرداری کرده اما بهینه‌سازی‌های خاص خود را اعمال کرده است.

این مقایسه فنی نشان می‌دهد که هر استاندارد نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارد. برای انتخابی آگاهانه، باید مزایا و معایب هر یک را در برابر نیازهای پروژه سنجید. در بخش بعدی، به بررسی این مزایا و معایب می‌پردازیم تا تصمیم‌گیری برای توسعه‌دهندگان ساده‌تر شود.

مزایا و معایب: کدام استاندارد مناسب‌تر است؟

انتخاب بین BEP-20 و ERC-20 به نیازهای خاص پروژه، بودجه، و اهداف توسعه‌دهندگان بستگی دارد. این بخش، که یکی از مهم‌ترین بخش‌های تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20 است، به بررسی مزایا و معایب هر استاندارد از منظر فنی و کاربردی می‌پردازد. با توجه به اهمیت این موضوع در تصمیم‌گیری پروژه‌های بلاکچینی، جزئیات فنی با دقت بیشتری تشریح می‌شوند.

مزایای BEP-20

• کارمزد پایین: مکانیزم اجماع PoSA در BSC هزینه‌های تراکنش را به طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد. برای مثال، انتقال تتر (USDT) در شبکه BEP-20 ممکن است تنها 1.9 تتر کارمزد داشته باشد، در حالی که در ERC-20 این رقم می‌تواند به 20 تتر برسد.
• سرعت بالا: زمان بلاک 3 ثانیه‌ای BSC در مقایسه با 13-15 ثانیه اتریوم، اجرای سریع‌تر قراردادهای هوشمند را تضمین می‌کند.
• سازگاری با EVM: BEP-20 به دلیل سازگاری با ماشین مجازی اتریوم، امکان مهاجرت آسان پروژه‌های اتریومی به BSC را فراهم می‌کند.
• قابلیت‌های پیشرفته: توابعی مانند getOwner (شناسایی مالک توکن) به صورت اجباری در BEP-20 گنجانده شده‌اند، که شفافیت بیشتری ایجاد می‌کند.

معایب BEP-20

• تمرکز نسبی: BSC توسط تعداد محدودی از نودهای اعتبارسنج (21 نود) اداره می‌شود، که در مقایسه با هزاران نود اتریوم، نگرانی‌هایی درباره تمرکز ایجاد می‌کند.
• پذیرش محدودتر: هرچند BEP-20 در حال رشد است، اما هنوز به اندازه ERC-20 در صرافی‌ها و کیف‌پول‌ها پشتیبانی نمی‌شود.

مزایای ERC-20

• امنیت و پایداری: اتریوم با شبکه‌ای غیرمتمرکز و قدمت طولانی‌تر، سطح بالایی از اعتماد و امنیت را ارائه می‌دهد.
• اکوسیستم گسترده: تعداد بی‌شماری از پروژه‌های DeFi، NFT، و dApp‌ها بر پایه ERC-20 ساخته شده‌اند، که آن را به انتخابی پیش‌فرض برای توسعه‌دهندگان تبدیل می‌کند.
• استانداردسازی قوی: ERC-20 به دلیل قدمت، به معیاری برای استانداردهای دیگر تبدیل شده است.

معایب ERC-20

• هزینه بالا: کارمزدهای گس اتریوم، به‌ویژه در زمان شلوغی شبکه، می‌تواند برای پروژه‌های کوچک غیراقتصادی باشد.
• سرعت پایین‌تر: تأخیر در تأیید تراکنش‌ها در مقایسه با BSC، تجربه کاربری را در برخی کاربردها تحت تأثیر قرار می‌دهد.

جدول مقایسه مزایا و معایب

این جدول به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا با یک نگاه، تفاوت‌های کلیدی را ارزیابی کنند. انتخاب بین این دو استاندارد به عواملی مانند مقیاس‌پذیری، امنیت، و بودجه پروژه بستگی دارد. برای تکمیل تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20، در بخش بعدی به کاربردهای عملی و نتیجه‌گیری می‌پردازیم.

کاربردهای عملی BEP-20 و ERC-20

هر دو استاندارد BEP-20 و ERC-20 در طیف گسترده‌ای از پروژه‌های بلاکچینی استفاده می‌شوند، اما تمرکز آن‌ها متفاوت است. BEP-20 به دلیل کارمزد پایین و سرعت بالا، در صرافی‌های غیرمتمرکز مانند پنکیک‌سواپ (PancakeSwap) و برنامه‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) مانند ییلد فارمینگ و استیکینگ محبوبیت زیادی پیدا کرده است. برای مثال، توکن‌هایی مانند CAKE و BUSD اغلب با استاندارد BEP-20 عرضه می‌شوند. از سوی دیگر، ERC-20 به دلیل امنیت بالا و پذیرش گسترده، در پروژه‌های پیچیده‌تر مانند پروتکل‌های وام‌دهی (Aave)، بازارهای NFT (OpenSea)، و توکن‌های حاکمیتی (مانند UNI) ترجیح داده می‌شود. تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20 نشان می‌دهد که هر یک برای سناریوهای خاصی بهینه‌سازی شده‌اند.

نتیجه‌گیری

استانداردهای BEP-20 و ERC-20، هر یک با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، نقش مهمی در پیشرفت اکوسیستم بلاکچین ایفا می‌کنند. BEP-20 با سرعت بالا و هزینه‌های پایین، گزینه‌ای ایده‌آل برای پروژه‌هایی است که به مقیاس‌پذیری و کارایی نیاز دارند، در حالی که ERC-20 با امنیت قوی و اکوسیستم گسترده، برای پروژه‌های بلندمدت و پیچیده مناسب‌تر است. تحلیل استاندارد BEP-20 و تفاوت آن با ERC-20 به ما کمک می‌کند تا با دیدی بازتر، استاندارد مناسب برای پروژه‌های خود را انتخاب کنیم. پیشنهاد می‌کنیم پیش از تصمیم‌گیری، نیازهای پروژه خود را دقیقاً ارزیابی کنید و با توسعه‌دهندگان مشورت نمایید. آیا آماده‌اید پروژه بلاکچینی خود را با یکی از این استانداردها آغاز کنید؟