این یکی از پیام‌های فرشته فروغ، موسس ۳۵ ساله آموزشگاه برنامه‌نویسی Code to Inspire، در هرات افغانستان است که به زنان این کشور آموزش کدنویسی و ساخت اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dapps)، قراردادهای هوشمند و راه‌اندازی توکن‌های دیجیتال را می‌دهد.
طی چند ماه گذشته، دانش‌آموختگان این مرکز برنامه‌نوسی یاد گرفته‌اند چگونه هر کاری را از طریق ساختار داده‌ها و جستجو در بلاک‌چین‌ها انجام دهند تا برنامه‌های خود را راه‌اندازی کرده و در مورد تفاوت‌های اصلی بین شبکه‌های پیشرو مانند بیت‌کوین و اتریوم به بحث بپردازند.
با خروج ارتش آمریکا از افغانستان پس از ۲۰ سال جنگ، که طولانی‌ترین رویداد تاریخی آمریکا بوده و درست چند روز مانده به بیستمین سالگرد حملات ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاد، رهبران سابق این کشور وقت خود را برای بازپس‌گیری حاکمیت بر کل کشور از دست ندادند.
فروغ که در سال ۱۹۸۱ همراه با خانواده‌اش در جریان جنگ افغانستان با شوروی از افغانستان گریخت، امیدوار بود که این بار اوضاع فرق کند. پدر فروغ مجاهد عالی رتبه بود که مورد هدف مستقیم شوروی قرار داشت.
فروغ کودکی و نوجوانی خود را در ایران گذراند و تحصیلات تکمیلی خود را در رشته کامپیوتر در دانشگاه فنی برلین به پایان رساند. پس از درخواست دولت جدید افغانستان از پدر فروغ برای به عهده گرفتن مسئولیت محافظت از مرزهای حیاتی غربی افغانستان با ایران در هرات، فروغ به افغانستان برگشت و در سال ۲۰۱۰ استاد علوم کامپیوتر شد.
او می‌گوید بسیاری از افغان‌ها در ابتدا نسبت به حمله ایالات متحده به افغانستان احساس امیدواری می‌کردند. وقتی فروغ برای اولین بار بعد از این اتفاقات به کشورش برگشت، تا حدی دچار شوک فرهنگی شد. علی رغم اینکه خانواده نسبتاً ثروتمندی داشت، به گفته فروغ خانه آنها با کمبود امکانات اولیه‌ای مواجه بود که بسیاری از غربی‌ها آن را حق مسلم خود می‌دانند، امکاناتی مانند آب و برق.
«ما فقط چند ساعت در روز برق داشتیم و مجبور بودیم از چاه آب بیاوریم … دیدن این صحنه‌ها برای اولین بار شوکه‌کننده بود».
با این وجود، مردم هنوز امید داشتند و کمکهای مالی هم زیاد بود. با این حال، فروغ می‌گوید آن زمان مردم معتقد بودند که بیشتر این محرک‌های اقتصادی فقط ظاهرنمایی باشد. او حس می‌کرد که این وضعیت پایدار نخواهد بود و به‌ویژه زنان افغان برای رسیدن به استقلال اقتصادی خود که از دست داده بودند تلاش خواهند کرد. با این حال، در همان زمان به میلیون‌ها زن در افغانستان که در دوران حکومت طالبان مجبور به ماندن در خانه و صرفا پرداختن به امور خانه‌داری شده بودند، فرصت داده شد تا برای اولین بار آینده خود را در دولت جدید تضمین کنند.
«اقتصاد وضعیت خوبی داشت، اما اینطور نبود که افغانستان خودش تولیدکننده چیزی باشد. شاید این یک اقتصاد غیرواقعی و جعلی بود، یعنی مردم رفاه داشتند، اما در واقع این هزینه از خارج از کشور تامین می‌شد»
در سال ۲۰۱۲، فروغ به خاطر شروع کار جدید دیگر به شهر نیویورک نقل مکان کرد، اما مصمم بود تا به زنان منطقه خودش کمک کند. در سال ۲۰۱۵، با بودجه ۲۲،۰۰۰ دلاری کمپینIndiegogo ، 20 لپ‌تاپ اهدا شده توسط Overstock.com و کمک دوستانش در هرات، فروغ آموزشگاه برنامه‌نویسی Code to Inspire را تاسیس کرد. او در خصوص فعالیت‌های فعلی‌اش در نیوهمپشایر می‌گوید:
«به عنوان یک زن فعال در حوزه فناوری اطلاعات در افغانستان، با وجود اینکه آمپزگار هستم، با آزار و اذیت جنسی، تبعیض و تهدیدهای زبانی روبرو بودم». «من می‌خواستم شرایط را هم تغییر دهم».
تحصیل در این مرکز برای افراد رایگان است و آنها می‌توانند طراحی بازی، طراحی وب‌سایت، طراحی گرافیکی، فنون کامل برنامه‌نویسی، و همچنین اصول برنامه‌نویسی ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین از قبیل ایجاد قراردادهای هوشمند (قطعات کدنویسی‌شده که به طور خودکار قابل اجرا هستند) و Solidity ( زبان برنامه‌نویسی بومی اتریوم، دومین بلاک‌چین بزرگ جهان را یاد بگیرند.
این آموزشگاه همچنین با استودیوی کنسنسیس (ConsenSys)، سرمایه‌گذار و توسعه‌دهنده برنامه‌های اتریوم، همکاری کرده و حامی مالی تعدادی از دانش‌آموزان برای شرکت در کنفرانسی در ژاپن شده است.
در مجموع تا به امروز بیش از ۳۰۰ دانش‌آموخته از ابتدای راه‌اندازی این موسسه در سال ۲۰۱۵ فارغ التحصیل شده‌اند که تقریباً نیمی از آنها در این زمینه مشغول به فعالیت بوده و در ۳۰ پروژه جمعا به ارزش ۳۰،۰۰۰ دلار شرکت کرده‌اند.
این مرکز کمکهای مالی در قالب رمز ارز را نیز می‌پذیرد. این کار در ابتدا با پذیرش بیت‌کوین و اتریوم شروع شد، اما با مشارکت و همکاری دوقلوهای وینکلواس (Winklevoss) مستقر در ایالات متحده (به واسطه شهرتشان در فیس بوک)، توانسته دامنه توکن‌های قابل پذیرش خود را گسترش دهد.
کریپتو و بلاک‌چین شاید برای افغانستان یا آموزشگاه Code to Inspire شریکی غیر معمول به نظر برسد، اما همانطور که فروغ می‌گوید، او از همان ابتدا پتانسیل انجام این را می‌دید. او برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ در مورد بیت‌کوین شنیده بود و بلافاصله قابلیت استفاده از آن را به‌عنوان راه‌حل نجات مالی برای اکثریت قریب به اتفاق زنان افغان که نمی‌توانند حساب بانکی داشته باشند، تشخیص داد. شرکت خدمات پرداخت پی‌پال (PayPal) فعالیتی در کشور افغانستان ندارد و هزینه خدمات شرکت وسترن یونیون (Western Union) هم که در دسترس است بسیار گران است.
از نظر فروغ صنعت کریپتو از بسیاری جهات یک واقعیت شگفت‌انگیر محسوب می‌شد. در همین راستا فروغ گفته:
«با این صنعت دختران مجبور نبودند هویت خود را فاش کنند. ما فقط نیاز به آدرس ایمیل آنها داشتیم، به آنها در ایجاد کیف پول کمک می‌کردیم و بعد از آن بلافاصله می‌توانستیم برای آنها پول ارسال کنیم. آنها همچنین می‌توانستند این پول را ذخیره کنند و به کسی هم در مورد آن حرفی نزنند. این احساس حریم خصوصی و مالکیت و سرعت ارسال پول برای من شگفت انگیز بود».
فروغ در ادامه صحبتهایش افزود:
«البته موانعی هم وجود داشت که باید با آنها مقابله می‌کردیم. به هر حال، تقریباً هیچ فروشنده‌ای در افغانستان بیت‌کوین نمی‌پذیرد، به همین دلیل باید راهی برای تبدیل ارز دیجیتال به پول محلی به نام افغانی (afghanis) برای دانشجویان وجود می‌داشت. خوشبختانه، چون موسسه Code to Inspire از یک حساب بانکی محلی برخوردار بود، آنها توانستند این تبدیل را خودشان برای دانش آموزان انجام دهند و تقریباً به عنوان یک صرافی عمل می‌کردند.»
این موسسه در حال حاضر در این کشور تعطیل شده است، چیزی که فروغ هرگز انتظار نداشت در توافقنامه دوحه در فوریه ۲۰۲۰ بین ایالات متحده و طالبان امضا شود که طبق آن، جدول خروج نیروها مشخص شد (هرچند او این آموزشگاه را در زمان شیوع ویروس کرونا به طور موقت تعطیل کرده بود)، و در این مدت فقط به صورت مجازی تدریس می‌کرد.
حال با تصرف طالبان در کشور، فروغ از این که دسترسی به اینترنت قطع شود ترس و واهمه دارد. به گفته او، این گروه در حال حاضر دکل برق و مرکز اصلی اینترنت در هرات را در جریان آخرین عملیان جنگی خود منفجر کرده است. خوشبختانه بعید به نظر می‌رسد که گروه اصولگرا بخواهد اتصال به اینترنت کشور را به طور کامل قطع کند، زیرا از رسانه‌های اجتماعی به عنوان ابزاری برای جذب نیرو و تبلیغات استفاده می‌کند. بعید است که طالبان بتواند وب‌سایت‌های خاصی را مسدود کنند، و حتی با انجام این کار هم راه‌حل‌هایی مانند شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) وجود دارد. از این گذشته، اگر دولت چین با توجه به تخصص و منابع خود نتواند از اتصالات فایروال خود جلوگیری کند، طالبان نیز احتمالاً ناموفق خواهند بود.
با این حال، سوال بزرگتر باقی می‌ماند که آیا طالبان در صورت کشف یا علاقمندی به فعالیت‌های آموزشگاه Code to Inspire، باز هم اجازه ادامه فعالیت به این مرکز را خواهد داد یا خیر. فروغ در مورد صحبت با طالبان درخصوص تاکید بر قابلیت‌ها و شایستگی‌های این آموزشگاه ابراز علاقه کرد. گذشته از همه اینها، درست مانند دولت ایالات متحده و هر حزب حاکم دیگر در سراسر جهان، او نیاز به ایجاد رابطه کاری با حاکمان جدید افغانستان دارد. علاوه‌بر‌این، این امیدواری در محافل دیپلماتیک ظاهر می‌شود که ممکن است طالبان به دنبال از تبدیل شدن به یک گروه بین‌المللی اجتناب کرده و برای دستیابی بیشتر به پذیرش بین‌المللی در این زمان تلاش کند.
اما در حال حاضر، فروغ فقط به امنیت دانش‌آموزان، خانواده و همه افراد این سرزمین امیدوار است.
منبع: forbes
